بررسی امکان تقلیل تبیین های زیست شناسی به تبیین های فیزیک و شیمی از منظر کلر و دوپره

از سال 1953 میلادی با کشف ساختار دی ان ای توسط واتسون و کریک گروهی از فیلسوفان علم و زیست شناسی را به رویکردی تقلیل گرایانه امیدوار کرد تا در نتیجه آن بتوانند اصول، نظریه ها، ویژگی ها، کارکردها، واژگان، مفاهیم و نهایتاً تبیین های زیست شناسی را با معادل های آنها در شیمی و فیزیک تقلیل دهند، چراکه معتقد بودند قدرت تبیینی و پیش بینی فیزیک به همراه شفافیت در تبیین های آن، امکان معرفت ما را افزایش می دهد. خانم اِولین فاکس کلر از جمله مدافعان تقلیل گرایی است و معتقد است  تقلیل تبیین های زیست شناسی به تبیین های شیمی و فیزیک در آینده علی الاصول ممکن است. اساس استدلال وی  بر اتخاذ قرائتی تکاملی از مفهوم کارکرد استوار است. در مقابل جان دوپره معتقد است که پیچیدگی های حاکم بر سیستم های زیستی و نامتعین بودن کارکرد هستومندهای زیستی، تقلیل گرایی را ناممکن می سازد. او در دفاع از دعوی خود بر وجود ویژگی های نوخاسته در هستومندهای زیستی و علیت نزولی بر سیستم های زیست شناسی تأکید می کند و تقلیل در سطح تبیین ها را حتی در آینده هم ناممکن می داند. با نقد استدلال طرفین می توان نشان داد که زیست شناسی سیستم ها چگونه آنها را به هم نزدیک می کند. به نظر می رسد با اتخاذ روش تقلیل گرایی موضعی بتوان راهکاری یافت که به رشد معرفت یاری رساند.